Wat vind jij van huilen? Is het oké? Of doe je het liever niet? Of op bepaalde plekken wel en op andere niet? Voelt het zwak of geeft het juist opluchting? Vind je het lastig als je kind huilt?
Ik huil zelf heel makkelijk. Als iemand me iets verdrietigs vertelt, kan ik zo mee gaan huilen. Als ik iets zie op tv wat me heel erg raakt en natuurlijk ook om mijn eigen dingen waar ik verdrietig om ben. Mijn tranen komen makkelijk los. Vind ik dat altijd fijn? Nee, niet altijd. Het ligt er inderdaad ook aan waar en met wie ik ben. Soms voelt het dan een beetje zwak, omdat ik mijn emoties niet in onder controle heb. Maar meestal voel ik me daarna opgelucht. Door mijn tranen kan ik het verwerken, het een plekje geven en loslaten.
Huilen om tot rust te komen
In een sessie die ik laatst had met een meisje van 17 ging het ook over huilen. We waren de fases van rust naar overprikkeling in kaart aan het brengen. In de laatste fase, de overprikkelingsfase, kwam naar voren dat ze dan vaak gaat huilen. Maar wel pas als iemand iets tegen haar zegt waardoor ze gaat huilen. Dan pas kan de ontlading komen en kunnen haar emoties daarna ook weer zakken. Ze vindt het niet altijd fijn dat ze gaat huilen. Ze houdt het zelfs regelmatig tegen. Maar door het tegen te houden kun je niet echt gaan verwerken. Ertegen vechten kan het juist alleen maar groter maken. Dus hoe fijn is het dat je huilen als hulpmiddel hebt om ervoor te zorgen dat je overprikkelde hoofd en lijf, je gevoelens, weer tot rust kunnen komen!
Meer van verdriet
Ik heb met haar ook gewerkt op de kaart. Niet voor niets kwam de route die ze uitstippelde vanaf de plek waar ze helemaal overprikkeld was naar de plek waar ze rust en fijne gevoelens ervaart, langs het meer van verdriet. Ze heeft daar een heleboel tranen neergelegd, eentje was niet genoeg. Dat was dus heel symbolisch voor het meer toe kunnen laten om te huilen. Zodat ze daarna stappen kan zetten om verder te komen richting rust. Op de route kwam ze ook hulpbronnen tegen. Bij haar zijn dat haar familie en vrienden die er altijd voor haar zijn. Heel fijn!
Accepteren
Ik denk dat in onze maatschappij lang niet altijd de ruimte ervaren wordt voor mensen om verdriet te laten zien. Maar het is juist fijn als we dat wel meer gaan doen zodat het meer geaccepteerd en gewoon wordt. Zo kun je zelf je verdriet kwijt en daardoor laat je aan anderen beter zien hoe het met je gaat. Dan kun je vanuit hen ook meer ondersteuning, steun, begrip en hulp krijgen. Als je het maar steeds voor jezelf houdt en niet laat zien hoe het van binnen met je gaat dan kunnen mensen je ook niet ondersteunen.
Daarom is het zo belangrijk dat wij als ouders onze kinderen leren dat het goed is om je emoties en gevoelens te laten zien en met elkaar te delen. Want dan wordt het meer gewoon en hoeven we het niet weg te stoppen, met alle gevolgen van dien.
Dus, huilen als hulpmiddel…. ik raad het iedereen aan om het eens wat vaker te doen. In ieder geval je emoties meer laten zien zodat het voor jezelf en voor anderen veel duidelijker wordt hoe het met je gaat.
Wil je meer weten over emoties? Of hoe je je kind goed kunt ondersteunen in zijn of haar emotionele ontwikkeling? Neem dan gerust contact met me op.