Ze komt al een tijdje bij me. Eén van haar doelen is het vergroten van haar zelfvertrouwen. Dat ze zich soms nog onzeker voelt merk ik ook in de sessies. Ze kijkt dan naar haar moeder en zegt niets of ze zegt ‘weet ik niet’. Als ik haar vraag of ze helemaal geen antwoord in haar hoofd heeft of dat ze wel iets denkt maar het niet durft te zeggen omdat ze bang is dat het niet goed is, knikt ze bij dat laatste ja.
Faalangst, bang zijn om fouten te maken. Dat is iets wat veel hooggevoelige mensen zullen herkennen. Zal wel iets te maken hebben met ons perfectionisme 😉
Ladder van zelfvertrouwen
Tijd om de ladder van zelfvertrouwen er bij te pakken. Dat is een mooie manier om te laten zien dat je zelfvertrouwen in stapjes kan groeien.
Maar eerst eens kijken welk dier er voor haar bij het niet durven, haar onzekerheid past. Ze kiest de kat. Voor het dier dat wel durft en veel zelfvertrouwen heeft kiest ze de uil. De uil zetten we bovenaan de trap. Haar kat zetten we onderaan, bij ‘ik doe het niet’ en ‘ik kan het niet’. De eerste tree is in haar geval het kijken naar haar moeder en niets zeggen en de tweede tree als ze zegt ‘weet ik niet’ waarmee ze aangeeft dat ze het niet kan.
Ik leg haar uit dat als je op de eerste of tweede trede staat je niet veel verder komt. Dan blijf je letterlijk zitten. Om verder te komen heb je op z’n minst trede drie nodig, ‘ik wil het doen’. Dat wil ze wel, ze wil vaker antwoord durven geven op een vraag. Dat is mooi, want als je het wil, dan kun je naar tree vier waar je jezelf vraagt: ‘hoe zal ik dat doen?’ Daar gaan we even over nadenken. Ik lees haar een van de powerverhalen van Irene Heim voor. Dat gaat over gepest worden en voor jezelf opkomen, waar je natuurlijk ook lef en zelfvertrouwen voor nodig hebt.
Hoe zal ik het doen?
Na het verhaal heeft ze een idee wat ze kan doen; in plaats van geen antwoord te geven, kan ze zeggen dat ze nog even tijd nodig heeft en nog na wil denken. Of ze geeft wel het antwoord dat in haar hoofd zit, ook al weet ze niet altijd zeker dat dat goed is. Voor hetzelfde geld is het namelijk wel het goede antwoord. Wat haar kan helpen om voor optie twee te kiezen is het zinnetje ‘het maakt niet uit’. Want beter een antwoord geven dat niet klopt dan geen antwoord geven. Het maakt dus niet uit of het niet klopt, want dan heb je het in ieder geval geprobeerd. En van proberen kun je leren en groeit je zelfvertrouwen.
Nu ze weet ‘hoe’, kan ze weer een stapje hoger naar tree vijf ‘ik ga het proberen’. Dat gaan we oefenen met een bal. We gooien hem naar elkaar toe en zeggen steeds ‘maakt niet uit’. Af en toe zeg ik iets anders, ‘het maakt wel uit’ of ‘dat is niet goed’, en zij blijft zeggen ‘maakt niet uit’. Door het maar vaak genoeg te proberen en te oefenen kom je erachter dat je het kan. Dan kan je weer een trapje omhoog. Als je tegen jezelf kunt zeggen ‘ik kan het’ dan ga je het ook doen. En voor je het weet sta je bovenaan de trap en kun je roepen ‘yes, het is me gelukt!’
Verschil tussen proberen en doen
Ik vraag haar nog wat het verschil is tussen ‘ik ga het proberen’ en ‘ik ga het doen’. Bij proberen zit er nog meer een twijfel en een mogelijkheid om te zeggen ‘het lukt niet dus ik doe het toch niet’. Bij ‘ik ga het doen’ is er meer actie en kracht, zul je minder snel opgeven en zal het dus vaker lukken.
Natuurlijk kunnen er momenten zijn dat je een stukje naar beneden gaat op de trap. Maar door te kijken op welke trede je staat en wat je daar nodig hebt, kun je ook weer omhoog klimmen. Steeds weer op weg naar meer zelfvertrouwen.
Ik heb er vertrouwen in.
Waar staat jouw kind op de ladder van zelfvertrouwen? Heeft hij (of zij) hulp nodig om verder omhoog te klimmen? Neem dan gerust contact met me op. Ik klim graag met jullie mee.