Ik ben aan het werk. Voor de vierde keer lees ik de tekst die ik aan het schrijven ben. Maar ik ben nog niet tevreden en kom niet verder.
Ondertussen denk ik aan de was die ik nog moet opvouwen en dat ik niet moet vergeten om antiklit te halen. En oh ja, ik moet straks die mevrouw van het gastouderbureau nog even bellen en een coachsessie voorbereiden.
Een vol hoofd
Kortom, mijn hoofd zit vol. Dan vliegen mijn gedachten alle kanten op en komt er weinig terecht van alles wat ik wil doen.
En dan roept mijn dochter van uit de kamer naast mij dat ik haar NU moet komen helpen want ze snapt niets van haar huiswerk. Op zo’n moment wil ik het liefst zeggen ‘nee, niet nu’. Maar natuurlijk ga ik haar helpen.
Maar door dat volle hoofd kan ik me moeilijker concentreren, ben ik ongeduldiger en prikkelbaarder. En in combinatie met een al lichtelijk gefrustreerde dochter snap je al dat dat niet echt goed gaat werken.
Het komt wel eens voor dat ik drie keer de kamer uitloop en toch ook weer terugga, en uiteindelijk met een licht schuldgevoel, ‘dat had ik ook wel anders kunnen doen’ haar achterlaat. Meestal wel zelf weer op weg met haar huiswerk.
Het kan anders
Dit kan ook anders. Als ik bij de ‘nee, niet nu’ naar mezelf had geluisterd, dan had ik geweten dat ik beter eerst iets kon doen om mijn hoofd iets leger te maken. Eerst mijn dochter laten weten dat ik nog vijf minuten nodig heb om iets af te maken (ja dat levert gesputter op, maar dat laat ik dan gaan.) En dan bijvoorbeeld deze oefening doen.
Oefening
Zet de timer van de telefoon op 5 minuten, zodat je daarna ook echt naar je kind toe kan gaan.
Ga zitten op een stoel, met een rechte rug en je voeten naast elkaar op de grond. Sluit je ogen en voel even waar je lichaam de stoel raakt en laat je iets verder ‘zakken’, ontspan. Adem dan een keer heel diep in en blaas door je mond zachtjes weer uit.
Leg dan je hand op je onderbuik en voel de beweging van je ademhaling. Je buik wordt bol bij het inademen en zakt in bij het uitademen. Ga nu je ademhalingen tellen. Eén keer in en uit is 1, nog een keer is 2 en zo verder tot 10. Let alleen maar op je ademhaling. En als er een gedachte komt, dan begin je weer bij 1. Het is niet erg als je niet tot 10 komt, want er komen nu eenmaal vaak gedachten in je hoofd. Maar je komt misschien wel steeds dichterbij de 10.
Als de timer gaat, doe je je ogen weer open, voel nog even na en dan kun je met een minder vol hoofd je kind gaan helpen.
Meer ruimte in je hoofd
Ik weet bijna zeker dat je dan een hele andere start maakt en er met echte aandacht kunt zijn voor je kind. Win-win voor allebei, alleen 5 minuten later.
Dit is een fijne oefening die je kunt doen wanneer je het maar nodig hebt. Er komt daardoor echt meer ruimte in je hoofd. Misschien heb jij zelf ook wel een manier om je hoofd leger te maken. Wil je die, ter inspiratie voor mezelf en anderen, met me delen?