Gisteren heb ik de basistraining jongerencoach van Humanitas Twente afgerond. Met een lezing over het puberbrein door Frank Wijering.
Altijd weer superinteressant. Natuurlijk interessant voor mijn werk, maar ook zeker voor mij als moeder. Want ook al weet ik professioneel een heleboel over hoe het puberbrein in elkaar steekt en wat je dan als ouder beter wel of juist niet kunt doen. Vanuit de kant van de ouder gezien, vind ik het soms knap lastig. En ik trap ook regelmatig in de bekende valkuilen.
Eén van die valkuilen is discussies aangaan. Dat leidt meestal nergens toe. En het levert vaak alleen maar meer frustratie op. Aan beide kanten.
Nou zeg ik niet dat je nooit een discussie aan zou moeten gaan. Soms kan het nodig zijn en je kind leert daardoor ook zijn mening en argumenten te geven. Probeer daar als ouder open naar te luisteren, zonder meteen een tegenargument te geven. En te onderzoeken of het op die manier ook kan. Dan voelt je kind zich gehoord en serieus genomen. Vaak hebben ze ook een punt over hoe het ook anders kan. Maar zitten wij soms vastgeroest in hoe het ‘moet’ en staan we niet open voor de andere kant. Best boeiend om daar eens naar te kijken ?
In welke valkuil trap(te) jij wel eens met je puber? Laat je het me weten in een reactie op facebook?